تعیین اندازه دسته و زمان بندی روی ماشین های موازی با درنظر گرفتن جریمه زودکرد و دیرکرد

مسئله تعیین اندازه دسته و زمان بندی دو چالش مهم در انواع سیستم های برنامه ریزی تولید هستند که صنایع مختلف با آن روبرو هستند. به دلیل اهمیت این موضوع در سال های اخیر پژوهش های زیادی در این زمینه صورت گرفته است. از طرف دیگر به دلیل ضرورت تولید به هنگام و هزینه هایی که تاخیر یا تعجیل در تحویل سفارش به سیستم ها تحمیل می کند درنظرگرفتن هزینه های دیرکرد و زودکرد از اهمیت زیادی برخوردار گشته است. در سیستم های صنعتی انواع محیط های تولیدی به چشم می خورد. یکی از این محیط ها که علاوه بر کاربرد زیاد آن، مسئله برنامه ریزی را پیچیده می کند محیط ماشین های موازی می باشد. در این تحقیق مسئله تعیین اندازه دسته و زمان بندی روی ماشین های موازی بررسی شده است. جریمه زودکرد و دیرکرد بر مبنای محصول که از آن تحت عنوان موجودی و کمبود یاد می شود در این پژوهش درنظر گرفته شده است . سفارشات در این مسئله به الگوهایی دسته بندی می شوند و هر الگو بر اساس تقاضای خود به تعدادی محصول تبدیل می شود. هدف تعیین زمان بندی محصولات روی ماشین ها و تخصیص سفارشات به محصولات می باشد. یک مدل ریاضی مختلط عدد صحیح جدید بر پایه مدل های فروشنده دوره گرد ارائه شده است . نتایج عددی نشان از زمان بالای حل مدل ریاضی داده اند. بنابراین یک مدل بر پایه برنامه ریزی محدودیتی نیز ارائه شده که با ارائه جواب های بهینه زمان حل را تا حد بسیار زیادی کاهش داده است. به طوری که مسائل بزرگی که در زمان 2 ساعت با مدل ریاضی به جواب نرسیده اند با استفاده از مدل برنامه ریزی محدودیتی در کمتر از 2 دقیقه حل شده اند. در ادامه یک الگوریتم ابتکاری برای تخصیص سفارشات توسعه یافته است. در نهایت یک مطالعه موردی از مسئله در صنایع فولاد با داده های واقعی تست شده اند. نتایج عددی نشان دادند که سیستم پیشنهادی برنامه ریزی سفارشات را برای نمونه های مختلف در زمان کمتر از 10 دقیقه انجام داده است در حالی که این عدد برای سیستم موجود که لزوما به جواب بهینه نیز نمی رسد 1 تا 2 ساعت نیز بوده است.